علت کمبود آرد در سوپرمارکت های دنیا

تغییر الگوهای مصرف

کمبود کاغذ توالت و ماکارونی در سوپرمارکت ها بیشتر ناشی از افزایش تقاضا بوده که ناشی از خرید هیجانی و انبارداری همراه با تأخیر در زنجیره های تأمین است که به اندازه کافی محصول را در اختیار فروشگاه ها قرار نمی دهد تا از ذخیره موجودی ارزان قیمت اما زیاد جلوگیری شود.

با ناپدید شدن موجودی قفسه های سوپرمارکت ها ، دیگر مصرف کنندگان که می ترسند از قافله عقب بمانند، بیش از حد معمول خرید می کنند. پاسخگویی به این افزایش تقاضا و افزایش عرضه ، برای تولیدکنندگان معمولاً حداقل یک ماه  زمان برد.

اما بخشی که کمتر مورد بحث قرار گرفته تغییر الگوهای مصرف است ، زیرا قوانین در خانه ماندن، منجر به کاهش تقاضای کاغذ توالت از محل کار و ساختمانهای عمومی و افزایش تقاضای این کالا در خانه ها شده است. کاغذ توالت مورد نظر خریداران تجاری با آنچه مردم برای خود می خرند متفاوت است.

در مورد آرد ، شکاف بین عرضه تقاضای تجاری و خرده فروشی یک عامل مهمتر نیز بوده است.

تا قبل از زمان همه گیری ، تقاضای خرده فروشی بخش کوچک (و در حال کاهش) بازار آرد بود. به عنوان مثال، در بریتانیا تنها 4 درصد از مصرف آرد را شامل می شد. مابقی به نانوایان تجاری و تولیدکنندگان مواد غذایی می رسید.

در حالی که کیفیت آردی که کاربران تجاری خریداری می کنند لزوماً متفاوت نیست ، اندازه بسته هایی که خریداری می کنند – کیسه های 12 ، 25 کیلویی 32 کیلوگرمی است ، به جای کیسه های 1 کیلویی یا 2 کیلویی که نانوایان خانگی ترجیح می دهند.

با افزایش تقاضای خانگی-برای مثال ، در استرالیا ، فروش آرد خرده فروشی در ماه مارس 140 درصد افزایش یافت-عملیات بزرگ آسیاب آرد به سرعت به محدوده تجهیزات و فرایندهای خود برای بسته بندی آرد در کیسه های کوچکتر تبدیل شد.

نموداری از کمبود سوپرمارکت ها و فرصتی که برای آسیاب های کوچک ارائه شده است.

تمرکز صنعت

همچنین میزان کندی آسیاب های کوچک در پاسخ به تقاضای خرده فروشی بسیار بیشتر (به عنوان مثال در مقایسه با تخم مرغ) از میزان تمرکز صنعت است.

به عنوان مثال در استرالیا چهار شرکت 80 درصد آرد را آسیاب می کنند. در بریتانیا چهار آسیاب بزرگ حدود 65 درصد از تولید آرد را تشکیل می دهند.

اگرچه بسیار کارآمد هستند ، اما این تولیدکنندگان در تنظیم بسته بندی محصولات خود و انتقال توزیع به سوپرمارکت ها انعطاف پذیری کمتری داشته اند.

تمرکز در بخش سوپر مارکت ها نیز کمکی نکرده است. به طور فزاینده ای ، فروشگاه های زنجیره ای، واسطه ها (عمده فروشان) را از زنجیره های تأمین خود کنار گذاشته اند و مستقیماً از تولیدکنندگان خرید می کنند. این امر تغییر منابع تامین آنها را دشوارتر کرده است.

تولید در مقابل توزیع

زنجیره های تأمین مواد غذایی در پاسخ به تغییرات مصرف با انتقال توزیع غذا از کانال های تجاری به خرده فروشی مقاومت زیادی  می کنند، در مواردی مشاهده می شود که کشاورزان اروپایی و آمریکایی گزارش داده اند که شیر تولیدی و محصولات کشاورزی خود را در مزارع خود دور ریخته اند.

همانطور که در مورد چگونگی تأمین امنیت غذایی فکر می کنیم ، باید به این مسائل سیستمیک بپردازیم. ما نمی توانیم فکر کنیم که مشکلات فقط با افزایش عرضه حل می شوند. این توزیع است که کلید حل مشکل را در دست دارد.